Antagoniści receptora α₁-adrenergicznego

Leki α1-adrenolityczne selektywnie blokują receptory α1, dzięki czemu wywołują działanie hipotensyjne.
Spis treści

Mechanizm działania leków adrenolitycznych polega na blokowaniu receptorów α lub β. Zauważ, że sympatykolityki to z kolei substancje, które w różny sposób hamują uwalnianie noradrenaliny do szczeliny synaptycznej. Efekt działania leków z obu tych grup leków jest podobny, ale różnią się one punktem uchwytu.

Rycina poniżej przedstawia odmienne miejsca działania sympatykolityków i adrenolityków.

Miejsce działania adrenolityków i sympatykolityków.

Leki wybiórczo blokujące receptory α1-adrenergiczne

Leki wybiórczo blokujące receptory α1-adrenergiczne to:

  • prazosyna – niedostępna w Polsce,
  • tamsulozyna (Omnic, Tamsudil),
  • terazosyna (Kornam),
  • doksazosyna (Cardura XL, Doxar),
  • sylodosyna (Rapaflo),
  • alfuzosyna (Dalfaz Uno).
W leczeniu nadciśnienia tętniczego wykorzystuje się prazosynę, terazosynę i doksazosynę.
Preparaty handlowe alfa-adrenolityków.

Zastosowanie antagonistów receptora α1-adrenergicznego

Leki α1-adrenolityczne znajdują zastosowanie w leczeniu poniższych jednostek chorobowych:

  • nadciśnienie tętnicze, ze względu na działanie zwiotczające mięśnie gładkie naczyń krwionośnych,
  • łagodny rozrost gruczołu krokowego, ponieważ rozkurczają mięśniówkę pęcherza moczowego.
W praktyce klinicznej zastosowanie alfa-adrenolityków w leczeniu nadciśnienia jest raczej małe, są one dla chorych ostatnim wyborem. Stosowane są w terapii skojarzonej z diuretykami lub beta-blokerami.

Działania niepożądane leków α1-adrenolitycznych

Działania niepożądane antagonistów receptora α1-adrenergicznego to:

  • przyspieszenie akcji i zaburzenia rytmu serca,
  • niedociśnienie,
  • rozszerzenie naczyń skórnych,
  • hipotonia po podaniu pierwszej dawki leku.
Doksazosyna może u części pacjentów powodować na początkowym etapie leczenia nagłe spadki ciśnienia krwi, dlatego początkowo zaleca się jej stosowanie na noc. W praktyce stosuje się preparaty o przedłużonym uwalnianiu XL - które zapobiegają nagłym spadkom ciśnienia.

Zastosowanie leków z tej grupy może u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca prowadzić do zaostrzenia objawów choroby.

Piśmiennictwo:
  1. Ciegła, U., Folwarczna, J., Janas, A., Janiec, R., Janiec, W., Kaczmarczyk – Sedlak, I., Londzin, P., Nowińska, B., Podwińska, E., Pytlik, E., Śliwiński, L., Ireneusz- Trzeciak, H., (2021). Kompendium Farmakologii. PZWL Wydawnictwo Lekarskie
  2. Rajtar-Cynke G., (2015). Farmakologia. PZWL Wydawnictwo Lekarskie.
  3. Brunton, L., Hilal-Dandan, R., Knollman, B. (2017). Goodman and Gilman’s The Pharmacological Basis of Therapeutics. Thirteenth edition. McGraw-Hill Education.
Data ostatniej aktualizacji: 6 miesięcy temu
Opracowanie: Dorota Szmit
Weryfikacja: Barbara Żołna
Spis treści
Powered By MemberPress WooCommerce Plus Integration

Zaloguj się

Nie masz konta? Wykup dostęp

Zgłoś problem/uwagę/błąd

Wypowiedz się na temat wpisu "Antagoniści receptora α₁-adrenergicznego"

Tylko zalogowani użytkownicy mogą zgłaszać uwagi.