Etap 1 z 17 5% Prazosyna: 1. Zmniejsza ciśnienie rozkurczowe krwi 2. Wywołuje efekt inotropowy ujemny 3. Zmniejsza częstotliwość akcji serca 4. Zmniejsza ciśnienie skurczowe krwi 5. Zwiększa opór obwodowy przy minimalnym wpływie na akcję serca(wymagane) 1, 5 1, 2, 4 1, 4 1, 3 1, 2, 3, 4 Tamsulozyna: 1. Należy do leków selektywnie […]

Leki blokujące płytkę nerwowo-mięśniową są obecnie stosowane w nadmiernych stanach spastycznych mięśni oraz rzadziej jako środek zwiotczający mięśnie podczas znieczulenia ogólnego.

Leki o działaniu ganglioplegicznym stosowane są głównie w celu kontroli prawidłowego ciśnienia oraz zmniejszania krwawień podczas zabiegów.

Leki pobudzające zwoje układu autonomicznego stosowane są w terapii uzależnienia od papierosów. Wyjątkiem jest epibatydyna, która nie ma zastosowania w lecznictwie.

Beta blokery zmniejszają częstotliwość akcji serca oraz jego kurczliwość, przez co pracuje ono wolniej i mniej intensywnie.

Leki z grupy β-blokerów znajdują zastosowanie m.in. w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, czy lęku scenicznego.

Podtypy receptorów adrenergicznych mają wspólny mechanizm działania, ale zlokalizowane są w różnych organach i ich pobudzenie daje odmienny efekt.

Do leków blokujących receptory α₁– β₁– β₂-adrenergiczne możesz zaliczyć labetalol, celiprolol i karwedilol. Znajdują one zastosowanie w leczeniu nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca.

Przedstawicielem leków z grupy antagonistów receptorów α2-adrenergicznych jest johimbina. Nie jest ona aktualnie wykorzystywana w lecznictwie.