Leki stosowane w chorobie lokomocyjnej

W leczeniu choroby lokomocyjnej stosowane są: antagonisty receptora H1, preparaty homeopatyczne, a także leki ziołowe bazujące na wyciągu z korzenia imbiru lekarskiego.
Spis treści

Choroba lokomocyjna to schorzenie pojawiające się podczas poruszania samochodem, samolotem lub innymi środkami transportu, wywołane nadpobudliwością błędnika i brakiem zgodności z sygnałami wzrokowymi świadczącymi o ruchu.

W chorobie lokomocyjnej zastosowanie znajdują:

  • antagonisty receptora H1,
  • preparaty homeopatyczne,
  • korzeń imbiru lekarskiego.

Najczęstszymi objawami choroby lokomocyjnej są:

  • nudności i wymioty,
  • bladość,
  • ziewanie,
  • senność,
  • bóle głowy,
  • zaburzenia koordynacji ruchowej,
  • skłonność do omdleń.

Antagonisty receptora H1

Leki z grupy antagonistów receptora histaminowego H1 pierwszej generacji są stosowane w zapobieganiu i leczeniu choroby lokomocyjnej oraz wymiotów pochodzenia błędnikowego.

W profilaktyce i leczeniu choroby lokomocyjnej najczęściej stosowane są:

  • dimenhydrinat (Aviomarin),
  • difenhydramina (w Polsce w tym wskazaniu niezarejestrowana),
  • chlorofenamina (w Polsce w tym wskazaniu niezarejestrowana),
  • cyklizyna (niedostępna w Polsce),
  • meklozyna (niedostępna w Polsce),
  • prometazyna (Diphergan).

Wymienione leki charakteryzują się podobną skutecznością, różnią natomiast czasem działania i nasileniem działań niepożądanych. 

W zapobieganiu chorobie lokomocyjnej stosowana jest też cynaryzyna (Cinnarizinum WZF, w: Artigo). Jest to bloker kanałów wapniowych, rozszerza naczynia. Wykazuje także słabe działanie przeciwhistaminowe i cholinolityczne, słabo uspokajające i przeciwwymiotne.

Zwykle po podaniu doustnym antagonisty receptora H1 działanie przeciwwymiotne rozpoczyna się po 15-30 minutach i utrzymuje się przez kilka godzin. Pacjentom z chorobą lokomocyjną lek należy podać około godziny przed podróżą, a w razie potrzeby dawkę można powtórzyć po 4-5 godzinach.   

Kłącze imbiru

Kłącze imbiru jest mniej skuteczne w zapobieganiu nudnościom i wymiotom niż syntetyczne leki przeciwwymiotne. Jednak jego stosowanie już w dawce 0,5 g dziennie skuteczniej niż placebo zwalczało wymioty.

Obecnie wszystkie dostępne na rynku preparaty zwierające kłącze imbiru to suplementy diety.

Preparaty homeopatyczne

Skuteczność preparatów homeopatycznych w leczeniu nudności i wymiotów nie jest potwierdzona w wiarygodnych badaniach. Wśród preparatów homeopatycznych stosowanych w leczeniu nudności i wymiotów dostępne są: Cocculine, Vomitusheel, Ipeca.

Hioscyna

Hioscyna to antagonista receptorów muskarynowych działający ośrodkowo i obwodowo. Wykazuje działanie przeciwwymiotne w chorobie lokomocyjnej.

W Polsce leki z hioscyną są niedostępne, chociaż hioscynę w formie plastrów transdermalnych można kupić m.in. w Wielkiej Brytanii.

Dostępny na rynku butylobromek hioscyny (Buscopan), w odróżnieniu od wolnej zasady nie przenika przez barierę krew mózg i nie powinien wywierać wpływu na działanie ośrodka wymiotnego w rdzeniu przedłużonym.
Piśmiennictwo:
  1. Ciegła, U., Folwarczna, J., Janas, A., Janiec, R., Janiec, W., Kaczmarczyk – Sedlak, I., Londzin, P., Nowińska, B., Podwińska, E., Pytlik, E., Śliwiński, L., Ireneusz- Trzeciak, H., (2021). Kompendium Farmakologii. PZWL Wydawnictwo Lekarskie.
  2. Jawień, J., Korbut, R., Olszanecki, R, Wołkow, P. (2017). Farmakologia. PZWL Wydawnictwo Lekarskie.
  3. Bujak-Gliżycka, B., Gębska A., Jakubowski, A., Jawień, J., Korbut, R., Lorkowski, B., Marcinkiewicz, E., Olszanecki, R, Wołkow, P., Woroń, J. (2009). Farmakologia po prostu. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
  4. Rajtar-Cynke G., (2015). Farmakologia. PZWL Wydawnictwo Lekarskie.
  5. Brunton, L., Hilal-Dandan, R., Knollman, B. (2017). Goodman and Gilman’s The Pharmacological Basis of Therapeutics. Thirteenth edition. McGraw-Hill Education.
  6. Mutschler, E., Geisslinger, G., Kroemer, H. K., Ruth, P., Schaefer-Korting. (2013). Mutschler Farmakologia i Toksykologia. Wydanie trzecie. MedPharm.
  7. Katzung, B.G., Masters, S.B., Trevor, A.J. (2012). Farmakologia ogólna i kliniczna. Wydanie pierwsze. MedPharm
Data ostatniej aktualizacji: 6 miesięcy temu
Opracowanie: Dorota Szmit, dr n. med. Karolina Matyjaszczyk-Gwarda
Spis treści
Powered By MemberPress WooCommerce Plus Integration

Zaloguj się

Nie masz konta? Wykup dostęp

Zgłoś problem/uwagę/błąd

Wypowiedz się na temat wpisu "Leki stosowane w chorobie lokomocyjnej"

Tylko zalogowani użytkownicy mogą zgłaszać uwagi.