Pleuromutyliny to grupa leków przeciwinfekcyjnych, pół- i syntetycznych pochodnych pleuromutyliny, antybiotyku wyizolowanego z gatunku Clitopilus passeckerianus.

Mechanizm działania pleuromutylin związany jest z hamowaniem syntezy białek przez blokowanie się z miejscami A, P oraz centrum aktywnym peptydylotransferazy, enzymu obecnego w podjednostce 50S rybosomu bakteryjnego.

Pleuromutyliny znalazły szerokie zastosowanie w weterynarii. Obecnie u ludzi podaje się tylko:

• retapamulinę (Altargo)
• lefamulinę (Xenleta)

Retapamulina

Retapamulina wykazuje aktywność wobec bakterii Gram(+): Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes. Naturalnie oporne na jej działanie są bakterie z rodzaju Enterobacteriaceae, Pseudomonas aerguinosa i Enterococcus faecalis.

Retapamulina wskazana jest w leczeniu zakażeń skóry i ran szarpanych zakażonych wrażliwymi szczepami bakterii oraz w leczeniu liszajca.

Lefamulina

Lefamulina wykazuje szeroką aktywność wobec :

• bakterii Gram(+): Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus,
• bakterii Gram(-): Haemophilus influenzae, Legionella pneumophila,
• bakterii atypowych: Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae.

Podawana jest w wlewie dożylnym lub doustnie, w leczeniu pozaszpitalnego zapalenia płuc u dorosłych.

Działania niepożądane lefamuliny to:

• wzrost aktywności enzymów wątrobowych
• zaburzenia ze strony układu pokarmowego (po podaniu doustnym)
• bóle głowy